آیا اینترنت ملی مانع حمله سایبری هکرها به چین شده؟

حسین جلالی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس روز ۱۵ خرداد ۱۴۰۲ در گفت‌وگو با سایت دیده‌بان گفته است:

«باید توجه کنیم که هکرها در هر سازمانی بتوانند ورود می‌کنند؛ پس باید ببینیم کشورهایی که مورد حمله هکرها قرار نمی‌گیرند چکار می‌کنند. هکرها تا به حال موفق به نفوذ به سیستم‌های چین نشده‌اند؛ چرا؟ چون چین اینترنت ملی دارد. باید اینترنت ایران مانند چین شود.»

آیا هکرها تا کنون حملات سایبری علیه چین داشته‌اند؟ 

اما اگر بنا را بر صحبت‌های مقام‌های چینی بگذاریم، پیش‌تر مقام‌های این کشور اذعان کرده‌اند که هدف حملات سایبری ایالات متحده قرار گرفته‌اند. به عنوان نمونه مرکز ملی عملیات اضطراری سایبری چین در گزارشی که به تازگی منتشر شده، سازمان سیا و دولت آمریکا را متهم به حملات سایبری علیه کشورهای دیگر از جمله چین کرده است. 

آیا داشتن اینترنت ملی توانسته مانع حمله سایبری هکرها به کشوری شود؟

بر خلاف تصور رایج، اینترنت ملی منجر به قطع کامل ارتباط میان داخل و خارج از یک کشور نمی‌شود بلکه امکان هدایت، و مهندسی حجم داده‌های ورودی و خروجی به کشور را برای کشورها ایجاد می‌کند. اینکه در چین یا حتی ایران از  اینترنت ملی به عنوان قطع کامل کشور به شبکه جهانی ارتباطات یاد می‌شود ادعای چندان دقیقی نیست. حمله‌های سایبری با روش‌های مختلفی انجام می‌شود و می‌تواند ایزوله‌ترین سیستم‌ها را که هیچ ارتباطی با شبکه‌های آنلاین ندارند هم مورد هدف قرار دهد.

شبکه سانتریفیوژهای مرکز غنی‌سازی نطنز، یکی از ایزوله‌ترین شبکه‌های کامپیوتری در ایران و جهان بود که هیچ ارتباطی با بیرون نداشت. اما ماجرای «استاکس نت» نرم‌افزار خرابکاری که با یک «فلش‌مموری» وارد این سیستم شد، منجر به توقف توسعه برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی و اتفاقی شد که بعدا رهبر جمهوری اسلامی از آن به «نرمش قهرمانانه» یاد کرد. رضا تقی‌پور وزیر وقت ارتباطات در سال ۱۳۸۹ و همکار فعلی حسین جلالی در مجلس، درباره عامل و نحوه ورود این کرم جاسوسی به سیستم‌های صنعتی ایران گفته بود:

«این ویروس رایانه‌ای از طریق حافظه پرتابل و فلش مموری وارد سیستم‌های صنعتی شده و منشاء آن از طریق شبکه نبوده‌است.»

در نمونه‌ای دیگر در سال‌ گذشته یک گروه هکری به نام عدالت علی با انتشار تصاویر دوربین‌های مداربسته زندان اوین ادعا کرد که شبکه دوربین‌های مداربسته این زندان را هک کرده‌است. بنابراین ایزوله کردن به معنی بستن راه حمله سایبری نیست.

چه کشورهایی در برابر هکرها امنیت بیشتری داشته‌اند؟

اتحادیه بین‌المللی مخابرات سالانه یک شاخص جهانی امنیت سایبری ارائه می‌کند. این شاخص دقیق‌ترین رتبه‌بندی «بلوغ کشور به کشور» است. این گزارش به کشورها از نظر بلوغ آنها از نظر حقوقی، فنی، سازمانی، ظرفیت سازی و همکاری نگاه می‌کند. در جدول زیر چهار رنکینگ متفاوت درباره امنیت سایبری در کشورهای مختلف بر اساس چهار روش و متدولوژی متفاوت دیده می‌شود. در هیچ‌کدام، چین در امنیت سایبری در صدر قرار ندارد (لینک گزارش ITU، لینک گزارش Analytics Insights، لینک گزارش CyberDB، لینک گزارش Comparitech).

وب سایت MIT Technology Review نیز شاخصی به نام دفاع سایبری معرفی کرده و براساس آن ۲۰ اقتصاد بزرگ جهان را بر اساس دارایی‌های امنیت سایبری جمعی، قابلیت‌های سازمانی و موضع‌گیری‌های سیاسی آنها رتبه بندی کرده است. در این شاخص استفاده این اقتصادها از شیوه‌های فناوری که انعطاف‌پذیری در برابر حملات سایبری را ارتقا می‌دهد و اینکه چگونه دولت‌ها و چارچوب‌های سیاستی، تراکنش‌های دیجیتالی امن را ارتقا می‌دهند اندازه‌گیری شده است. در این جدول نیز چین در میان ۲۰ اقتصاد برتر دنیا در رتبه ۱۲ام قرار دارد. 

به عبارتی چین حتی با داشتن یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های ملی اطلاعات در دنیا، نتوانسته است به امن‌ترین کشور جهان برای حملات سایبری تبدیل شود.

حسین جلالی نماینده مجلس گفته است که هکرها تا به حال موفق به نفوذ به سیستم‌های چین نشده‌اند؛ چرا؟ چون چین اینترنت ملی دارد. 

این طور نیست، حتی مقام‌های چینی هم چنین ادعایی ندارند، در عوض شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد چین نیز هدف حملات سایبری قرار گرفته است. 

به عنوان نمونه یک نهاد ملی امنیت سایبری در چین در گزارشی دولت آمریکا را متهم به حملات سایبری علیه کشورها از جمله چین کرده است. 

سطح امنیت سایبری چین به مراتب بهتر از ایران است، اما از نظر شاخص‌های امنیت سایبری اتحادیه بین‌المللی مخابرات، وضعیت این کشور بهتر از کشورهای بزرگ غربی مانند آمریکا، بریتانیا و فرانسه نیست. 

نه‌فقط شبکه ملی اطلاعات، حتی قطع کامل اینترنت جهانی هم لزوما شبکه را ایمن نمی‌کند. به عنوان مثل می‌توان به هک و حملات سایبری اشاره کرد که به امنیتی‌ترین و بسته‌ترین شبکه‌های ایران انجام شده است. 

بدافزار «استاکس نت» یکی از این نمونه‌ها است که توسط یک فلش مموری به کامپیوترهای موجود در سایت غنی سازی اورانیوم نطنز رسید. نمونه دیگر هک دوربین‌های مداربسته زندان اوین است. 

با این اوصاف  فکت‌نامه این ادعای حسین جلالی را که «اینترنت ملی توانسته مانع حمله سایبری هکرها به چین شده است» را رد می‌کند و به آن نشان «نادرست» می‌دهد.