از خط سفید تا لوکیشن‌گیت؛ درباره قابلیت جدید اکس چه می‌دانیم؟

روز اول آذر ۱۴۰۴، شبکه اجتماعی اکس (توییتر سابق) از قابلیت جدیدی به نام «درباره این حساب کاربری» (About This Account) رونمایی کرد و ساعاتی بعد این قابلیت برای همه کاربران فعال شد. این قابلیت اطلاعات دقیق‌تری درباره محل کاربر، تغییر نام کاربری و نحوه اتصال به سرویس X (اپکیشن اندروید، آی‌او‌اس یا وب) را آشکار می‌کرد. به این ترتیب محل واقعی بسیاری از کاربران، فارغ از آنچه خودشان در بخش بیو می‌نویسند برای بقیه، آشکار می‌شد.

البته اکس اعلام کرد حساب‌های سیاسی مانند روسای دولت‌ها «به دلیل امنیت»، مستثنی بودند. نیکیتا بیر (Nikita Bier) مدیر محصول X دراین‌باره در توییتی نوشت (بایگانی):

تا چند ساعت دیگر، «درباره این حساب» را به صورت جهانی منتشر خواهیم کرد و به شما امکان می‌دهیم کشور یا منطقه‌ای را که یک حساب در آن مستقر است، ببینید. این قابلیت با لمس تاریخ ثبت نام در پروفایل‌ها قابل دسترسی خواهد بود.
این اولین گام مهم برای تضمین یکپارچگی عرصه جهان‌شهر است. ما قصد داریم راه‌های بیشتری را در اختیار کاربران قرار دهیم تا از صحت محتوایی را که در X می‌بینند، مطمئن شوند.
و برای کسانی که در کشورهایی هستند که آزادی بیان وجود ندارد، برای تضمین حریم خصوصی فقط منطقه شما را نشان می‌دهد.

راه‌اندازی این قابلیت نه‌تنها در سطح جهان عملیات‌های نفوذ خارجی را تایید کرد بلکه در ایران، به‌خاطر مسائل فنی ناشی از فیلترینگ، تبدیل به سند رسمی برای دسترسی طیف وسیعی از اقشار مختلف به «اینترنت طبقاتی» شده و جنجال‌هایی را در X و همین طور رسانه‌ها در پی داشت و به «لوکیشن گیت» مشهور شد. در ادامه ابعاد مختلف این قابلیت جدید را بررسی می‌کنیم.

قابلیت جدید X یا توییتر چیست و چرا راه افتاد؟

قابلیت «درباره این حساب کاربری» با هدف شفاف‌سازی منشا فعالیت حساب‌ها و مقابله با شبکه‌های سازمان‌یافته انتشار اطلاعات غلط، پروپاگاندا و عملیات نفوذ سایبری خارجی (Cyber Influence Operation) و فعالیت‌های هماهنگ‌شده غیرواقعی (Coordinated Inauthentic Behavior) راه‌اندازی شده است. قابلیت جدید X پاسخی به یک نیاز فزاینده کاربران برای تشخیص هویت واقعی حساب‌ها در فضایی است که در برابر عملیات نفوذ سایبری، روزبه‌روز قطبی‌تر، پیچیده‌تر و آسیب‌پذیرتر می‌شود.

در سال‌های اخیر، شبکه‌های اجتماعی به میدان اصلی جنگ اطلاعاتی تبدیل شده‌اند و کاربران عادی ابزاری ندارند که تشخیص دهند پشت یک حساب، فردی واقعی از همان جامعه قرار دارد یا یک مزرعه ترول خارجی که ماموریتش دامن‌زدن به دوقطبی‌ها و شکاف‌های اجتماعی است. این مسئله با ورود بازیگران دولتی و شبه‌دولتی از چهار کشور روسیه، چین ایران و کره شمالی به سطح یک تهدید ساختاری در امنیت بین‌الملل تبدیل شده‌است.

Microsoft Digital Defense Report 2025 (Link), pdf (p. 46)

نیاز کاربران به دانستن منشا واقعی حساب‌ها باعث شد قابلیت ‌«درباره این حساب کاربری» طراحی شود؛ قابلیتی که محل فعالیت و نوع اتصال هر حساب را شفاف و قابل راستی‌آزمایی نشان می‌دهد. هدف اکس از این کار، کم‌کردن فاصله میان ادعا و واقعیت و جلوگیری از سو استفاده شبکه‌های هماهنگ‌شده است. هر چند همزمان برخی، نگران به خطر افتادن امنیت گروهی از کاربران در سراسر جهانند.

کشور محل حضور کاربر «Account based in» به کاربران این امکان را می‌دهد که منشا حساب را بدون نیاز به ابزارهای پیچیده OSINT ببینند و تشخیص دهند آیا طرف مقابل واقعا جزئی واقعی از یک جامعه است یا بازیگری بیرونی که برای تاثیرگذاری بر افکار عمومی وارد شده است.

این قابلیت همچنین بخشی از تلاش گسترده‌تر X برای مقابله با فعالیت‌های غیر اصیل و ترمیم اعتماد به فضای عمومی پلتفرم است؛ تلاشی که در نخستین روزهای اجرا نشان داد می‌تواند چهره واقعی بسیاری از حساب‌هایی را که هویت جعلی اختیار کرده‌اند، آشکار کند و مرز روشنی میان مشارکت واقعی و نفوذ سازمان‌یافته رسم کند.

کمپین‌هایی که مکان خود را «وانمود» می‌کنند

راه‌اندازی این قابلیت در همان روزهای اول نشان داد که مسئله فقط یک «ابزار شفافیت» نیست، بلکه می‌تواند واقعیت‌های پنهان‌مانده‌ای را آشکار کند. چند مثال در همین روزهای اول داده‌ها لو داد که بسیاری از حساب‌هایی که خود را به‌عنوان شهروندان آمریکایی یا فعالان سیاسی معرفی می‌کردند در واقع از کشورهایی مانند نیجریه، تایلند، بنگلادش، اروپای شرقی و سایر مناطق خارج از ایالات متحده اداره می‌شوند (برای نمونه کمپین‌هایی به طرفداری از ترامپ و کمپین‌هایی ضد ترامپ).

در نمونه‌هایی دیگر چند حساب با گرایش‌های افراطی ضد مهاجرت، اقلیت‌ها و نژادپرستانه در اروپا که خود را «اروپایی» یا «غربی» جا می‌زدند، معلوم شد از آسیا یا استرالیا فعالیت می‌کنند، مثلا حسابی به‌نام «Make Europe Great Again» که از ویتنام فعال بود و الجزایر را «سرطان» فرانسه می‌خواند (لینک۱، لینک۲). در مقابل حساب‌های ضد پادشاهی مراکش و استقلال‌طلبان مغربی (صحرا) هم شناسایی شدند که در حقیقت در الجزایر مستقر بودند.

در نمونه‌ای دیگر رسانه‌های نزدیک به جمهوری اسلامی ایران مانند تسنیم و فارس، مدعی شدند بخش زیادی از حساب‌هایی که خود را به اسرائیل منتسب می‌کنند، در واقع از «هند» آنلاین می‌شوند. در مقابل اورشلیم‌پست و یدیعوت آحرونوت هم درباره حساب‌های کاربری نوشتند که خود را شهروند-خبرنگار ساکن غزه جا زده و از ۷ اکتبر مدعی گزارش از زیر بمباران بودند اما در واقع از پاکستان، بنگلادش، ترکیه یا حتی روسیه بودند.

وارثان پادشاهی اسکاتلند در پایگاه مقداد

ولی از همه جالب‌تر برای ایرانیان، یک خوشه از حساب کاربری فعال حامی استقلال اسکاتلند از پادشاهی متحد بریتانیا افشا شدند (بایگانی) از جمله آلیسا استوارت (با نام خانوادگی وارثان پادشاهی اسکاتلند) که در بیو، خود را یک «با افتخار اسکاتلندی » (Proud Scot) معرفی کرده بود اما مکانش کشور هلند و اپلیکیشنش از «اپ استور اندروید ایران» بود که نشان می‌داد او در حقیقت احتمالا «برادر یا خواهری» از «پایگاه مقداد» بود. (چیزی به اسم «پایگاه مقداد» وجود ندارد و عنوانی غیررسمی است که کاربران ایرانی به کنایه به نهاد گرداننده و محل فعالیت گردان‌های سایبری جمهوری اسلامی ایران می‌گویند.)

حتما در روزهای آینده با تکمیل تحقیقات پژوهشگران امنیت سایبری، از کارزارها و خوشه‌های بیشتری از کارزارهای هماهنگ غیرواقعی و عملیات‌هاب نفوذ سایبری بازیگران دولتی و شبه‌دولتی خواهیم شنید.

توییتر یا X چطور مکان فعالیت کاربران را پیدا می‌کند؟

یکی از سوال‌های مهمی که درباره این امکان جدید x وجود دارد این است که این شرکت، از چه راه‌هایی مکان فعالیت کاربران خود را پیدا می‌کند.

هیچ‌کس بیرون از شرکت X سورس‌کد را ندارند و نمی‌توان دقیقا گفت کشور محل حضور کاربر چطور پیدا می‌شود. ولی از گفته‌های مدیران X و رفتار سیستم می‌شود فهمید که این یک سیستم تخمینی بر پایه IP و متادیتاست.

در X، تعیین کشور فعالیت کاربران با فرآیندهای مکان‌یابی مبتنی بر شبکه انجام می‌شود و به GPS یا موقعیت لحظه‌ای وابسته نیست (لینک۱، لینک۲). آدرس‌های IP تجمعی (Aggregated IP Addresses) کاربر، اطلاعات شبکه موبایل و احتمالا داده‌های موقعیت مکانی دستگاه (در صورت فعال بودن مجوزها) استخراج می‌شود. این فرآیند در روزهای نخست، دقت کمتری داشت که بعد از دو روز، یک نسخه دیگر خورده و بهبود یافت.

زمانی که حساب ساخته می‌شود، نخستین آدرس IP به‌عنوان نقطه شروع ذخیره می‌شود و در ادامه، الگوی اتصال کاربر در طول زمان با آن داده اولیه مقایسه می‌شود. اگر بیشتر لاگین‌ها در زمان‌های بعدی از یک کشور مشخص انجام شود، آن کشور جدید به‌عنوان «Account based in» نمایش داده می‌شود. بخش دیگری از داده‌ها از دستگاه و اپلیکیشن استخراج می‌شود: مثلاً منطقه اپ‌استور، نوع سیستم‌عامل، آخرین نشست (Session) فعال و متادیتای اتصال. این بخش از مکان‌یابی دقیقا شفاف نشده‌است.

برای جلوگیری از فریب‌کاری یا پنهان‌سازی موقعیت، X در پشت صحنه از روش‌های رایج صنعت برای شناسایی VPN و پروکسی استفاده می‌کند. پایگاه‌های داده تجاری مانند MaxMind یا IP2Location میلیون‌ها IP مربوط به گره‌های خروج VPN، سرورهای میزبانی، پروکسی‌های عمومی و نقاط خروج تور را فهرست می‌کنند و به‌محض آنکه کاربر از چنین IPهایی وارد شود، سیستم می‌تواند آن را پرچم‌گذاری کند (لینک۱، لینک۲). در لایه‌ای عمیق‌تر، روش‌هایی مانند بازرسی عمیق بسته یا DPI الگوهای ترافیکی پروتکل‌های VPN را تشخیص می‌دهند و حتی بدون شکستن رمزگذاری، از شکل رفتاری ترافیک متوجه وجود تونل می‌شوند. برخی نشانه‌های مسیردهی در سیستم‌عامل نیز می‌تواند سرنخ بدهد که اتصال از درون یک تونل عبور می‌کند.

این مکانیسم‌های چند لایه به X اجازه می‌دهند تا استفاده از VPN را در بسیاری از موارد تشخیص داده و حتی زمانی که مکان نمایش داده شده، IP سرور VPN است (مثلاً هلند)، علامت هشدار را در کنار آن نمایش دهد. این دقت بالا، دور زدن کامل قابلیت مکان‌یابی X را برای کاربران دشوار می‌سازد.

دقت GeoIP (مکان‌یابی مبتنی بر IP) در سطح کشور یا منطقه به طور کلی بالا ارزیابی می‌شود (در حدود ۹۵ تا ۹۹ درصد). با این حال، برای تعیین مکان دقیق‌تر مانند شهر، این دقت کمتر است. X تصریح کرده که اطلاعات نمایش داده شده، شهر یا موقعیت لحظه‌ای نیست، بلکه کشور یا منطقه فعالیت پایه است.

همچنین بعضی هم مدعی شده‌اند که بررسی‌ها نشان می‌دهند X در مقایسه با سایر پلتفرم‌ها، بیشترین اشتها را برای جمع‌آوری داده‌های مکانی، شامل داده‌های مکان تقریبی و دقیق دارد. این تمایل به جمع‌آوری مکان‌های دقیق، این فرضیه را تقویت می‌کند که هدف نهایی پلتفرم فراتر از صرفاً شفافیت هویتی است و شامل هدف‌گیری تبلیغاتی و تحلیل‌های رفتاری عمیق‌تر کاربران می‌شود که این امر حریم خصوصی دیجیتال را به چالش می‌کشد.

در کنار این سازوکارها، X عمدا با تاخیر زمانی و به‌صورت غیرقطعی موقعیت «پایه» را به‌روز می‌کند تا امکان ردیابی سفرهای کاربر در لحظه وجود نداشته باشد. کاربران همچنین می‌توانند برای محافظت از هویت سیاسی، به‌جای کشور دقیق فقط یک منطقه کلی مثل اروپا یا غرب آسیا را انتخاب کنند، هرچند پلتفرم هشدار می‌دهد که این داده ممکن است با واقعیت منطبق نباشد.

کاربران از قابلیت «درباره این حساب کاربری» چه می‌بینند؟

کاربران X با ورود به صفحه پروفایل هر شخص دیگری، در ظاهر همان اطلاعات بیو کاربر را در بالای صفحه پروفایل می‌بینند با این تفاوت که حالا تاریخ ایجاد آن حساب کاربری، هایپرلینک است و با کلیک روی آن، صفحه جدیدی باز می‌شود که در آن اطلاعات بیشتری از آن حساب کاربری دیده می‌شود.

این اطلاعات جدید عبارتند از:

۱) تاریخ ایجاد حساب کاربری (Date Joined)

۲) کشور یا منطقه‌ای کاربر در آن قرار دارد (Account based in)

این بخش چند حالت‌های ممکن دارد:

الف) مکان عادی (بدون هشدار) که نشان می‌دهد سیستم برداشت کرده که IP کاربر «شفاف» است و VPN ندارد.

ب) مکان همراه با نماد هشدار (سپر با علامت تعجب در وسط آن) که همان حالتی است که X فهمیده کاربر از VPN، پراکسی یا ابزارهای Mask استفاده می‌کند. کلیک روی این علامت با پیغام «کشور یا منطقه دقیق نیست» (Country or region may not be accurate) مواجه می‌شوند.

ج) مکان همراه علامت اطلاعات بیشتر (i با دایره کوچکی به دور آن) که به این معنیست که دقت مکان در برخی شرایط محدود است یا تنظیمات حریم خصوصی فعال است. یعنی مکان معتبر است، اما لازم است توضیح داده شود که چرا ممکن است کامل، دقیق یا مبتنی بر همه داده‌ها نباشد. این «هشدار» نیست؛ «اطلاع‌رسانی» است.

۳) تاریخ تایید حساب کاربری (برای کاربران دارای تیک آبی)

۴) تعداد دفعاتی که یوزرنیم تغییر کرده‌است (در صورتی که صفر نباشد) به همراه مشاهده زمان آخرین تغییر

۵) نحوه اتصال (Connected via)

که نشان می‌دهد کاربر از چه پلتفرم یا اپلیکیشنی به حساب خود متصل شده است. این یعنی:

• iOS (به همراه کشور یا منطقه اپ استور)
• Android (به همراه کشور یا منطقه اپ استور)
• Web (مرورگر دسکتاپ)

قابلیت «درباره این حساب کاربری» برای کاربران ایرانی چطور دیده می‌شود؟

با توجه به اینکه توییتر در ایران سال‌هاست که فیلتر است، کاربران عادی برای ورود به آن باید از ابزارهای دورزدن فیلترینگ اعم از VPN، پراکسی، mask، استارلینک و … استفاده کنند. همین موضوع کاربران «ایرانی» را به چند دسته تقسیم می‌کند:

۱) کشور: ایران، علامت اخطار ندارد، علامت اطلاعات بیشتر دارد یا ندارد، نحوه اتصال: به هر صورت یا از استور هر کشوری

کاربر در ایران است و بدون فیلترینگ به توییتر متصل است (مشهور به دارندگان خط سفید).

گزارش شده که برای کاربران حرفه‌ای شرایط ویژه‌ای وجود دارد که اگر ابزار مورد استفاده IP اصلی را لو ندهد و کاملا سازگار با الگوهای داخلی باشد (سه حالت دارد: بخشی از ترافیک را تونل می‌کنند ولی IP مقصد همیشه خارج نیست یا ساختار serverless دارند یا به شکل split-tunnel کار می‌کنند) ممکن است سیستم به اشتباه فکر کند کاربر فیلترشکن ندارد. فعلا نمی‌توان این ادعا را رد یا تایید کرد. اما یک حساب کاربری مشهور و فعال در زمینه توسعه فناوری‌های دورزدن فیلترینگ جمهوری اسلامی ایران، در این باره هدف سوال و پرسش مخاطبان به‌خصوص متخصصان امنیت شبکه شد.

۲) منطقه: غرب آسیا، علامت اخطار ندارد، علامت اطلاعات بیشتر دارد یا ندارد، نحوه اتصال: اپ استور ایرانی

احتمال بسیار زیاد کاربر در ایران است و منطقه‌اش را به غرب آسیا تغییر داده و بدون فیلترینگ به توییتر متصل است (مشهور به دارندگان خط سفید).

بعضی از این دسته ممکن است ریجن اپ‌استور دیگری داشته باشند به‌خصوص دارندگان iOS.

همچنین کاربران ایرانی اندکی هم هستند که ممکن است در کشورهای همسایه باشند و منطقه را به غرب آسیا تغییر داده باشند.

۳) کشور: (هر کشوری غیر از ایران) یا هر منطقه‌ای، علامت اخطار دارد، نحوه اتصال: اپ استور غیر ایرانی یا وب

اگر کاربر ادعا دارد در ایران است ممکن است ادعایش درست باشد اما در این صورت با وی‌پی‌ان یا هر روش دیگری برای دور زدن فیلترینگ به توییتر متصل است (بخش اصلی کاربران ایرانی).

۴) کشور: ایران، علامت اخطار دارد، علامت اطلاعات بیشتر دارد یا ندارد، نحوه اتصال: به هر صورت یا از استور هر کشوری

ترکیب نادری است. کاربر در ایران است، از VPN مجاز استفاده می‌کند تا به توییتر متصل شود.

۵) کشور: (هر کشوری غیر از ایران) یا هر منطقه‌ای، علامت اخطار ندارد و علامت اطلاعات بیشتر ندارد ، نحوه اتصال: اپ استور غیر ایرانی یا وب

کاربر در ایران نیست.

۶) مورد ویژه استارلینک: کشور: بلغارستان، علامت اخطار دارد یا ندارد، نحوه اتصال: به هر صورت یا از استور هر کشوری

کاربری که در ایران استارلینک تهیه کرده، ابتدا ترمینالش در کشور دیگری فعال شده و سپس با استفاده از قابلیت رومینگ استارلینک که برای ایران باز است، در داخل خاک ایران به استارلینک متصل شده‌است. فارغ از اینکه کاربر استارلینک را از چه کشوری تهیه کرده‌است، کاربران ایرانی معمولا IP کشور بلغارستان را دریافت می‌کنند زیرا استارلینک سریع‌ترین مسیر را برای اتصال شما به اینترنت انتخاب می‌کند و در بلغارستان ایستگاه زمینی (Gateway / PoP) دارد. اما ممکن است در شرایطی، ترافیک از مسیر دیگری هم روت شود و امکان تغییر ایستگاه زمینی وجود دارد.

با این حال هر کاربر ایرانی که از بلغارستان متصل بود الزاما در ایران استارلینک ندارد، ممکن است VPN بلغارستان داشته‌باشد یا در کشورهای همسایه (به خصوص در غرب) از سرویس رومینگ استارلینک استفاده کند.

همچنین یک فعال سیاسی مدعی شده که با وجود استفاده از استارلینک در ایران، توییتر همچنان موقعیت او را ایران ثبت کرده‌است. هرچند موقعیت مکانی استارلینک برای شرکت اسپیس X مشخص است اما این شرکت با خواهرخوانده‌اش Xکرپ مالک X، چنین تبادل اطلاعاتی نمی‌کند و تنها IP کشوری که ترمینال به ایستگاه زمینی آن متصل است را نمایش می‌دهد و این نکته همچنان مبهم است.

به طور کلی، سیستم‌های تعیین موقعیت و اتصال کاربران، چه از طریق IP، VPN، پراکسی یا شبکه‌های مختلف، هیچ‌گاه دقت صددرصد ندارند. این داده‌ها معمولاً تخمینی هستند و می‌توانند با محل واقعی یا نحوه اتصال واقعی تفاوت داشته باشند. با این حال، فناوری‌های مرتبط با شناسایی موقعیت و مسیرهای اتصال به مرور در حال بهبود و افزایش دقت هستند، اما همچنان باید در تحلیل آنها احتیاط کرد.

«سیم‌کارت سفید» چیست؟

کاربرانی که از داخل ایران به توییتر وصل هستند به «سیم‌کارت سفید» معروف شده‌اند اما اصولا این اصطلاح دقیق نیست و واژه دقیق‌تر «اتصال یا خط با فیلترینگ کمتر» است. این افراد در حقیقت از انواع مختلف «اینترنت طبقاتی» استفاده می‌کنند که الزاما روی خط موبایل نیست و می‌تواند اینترنت محل کار یا خانه باشد که توییتر روی آن فیلتر نیست و کاربر یا با وب یا با موبایل (وای‌فای) متصل است. برای نمونه خبرنگار ایرنا مدعی شده که در محل کار به وای‌فای خبرگزاری وصل است و بیرون از آن با VPN.

«اینترنت طبقاتی» عنوانی کلی برای یکی از روش‌های ایجاد محدودیت هدفمند علیه کاربران اینترنت است. در این روش، فیلترینگ به تناسب هویت کاربر (جنسیت، مذهب، سن، تحصیلات و شغل و…) اعمال می‌شود. هدف این طرح ارائه کنترل‌شده اینترنت به کاربران خاص پس از احراز هویت آنهاست. برای مثال، ممکن است دسترسی به یوتیوب یا توییتر برای استاد دانشگاه، آخوند یا خبرنگار ممکن شود اما دیگر اصناف این امکان را نداشته باشند. توسعه این فناوری سال‌هاست با عناوین متفاوت مانند فیلترینگ غیرهمسان، اینترنت خبرنگاری، دسترسی ویژه سیاستمداران و نمایندگان مجلس، اینترنت اقشار، تسهیل اقتصاد رقومی (دیجیتال)، اینترنت خاص توسعه‌دهندگان، اینترنت اضطراری، منطقه آزاد سایبری، سیم‌کارت ویژه توریست‌های خارجی و فوتبالیست‌ها، سیم‌کارت ویژه کودکان و نوجوانان و … پیگیری می‌شود. فکت‌نامه پیش‌تر این روش‌های مختلف را بررسی کرده‌است:

برای مثال فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، در نخستین نشست خبری بعد از جنگ در تیرماه ۱۴۰۴ در پاسخ به این سوال که «موضع صریح و واضح دولت درباره اینترنت طبقاتی (منطقه آزاد سایبری، اینترنت اضطراری) چیست؟» گفته‌بود:

دولت با آزادی اینترنت موافق است اما طبیعتا تا قبل از آن اگر خبرنگار لازم دارد که اینترنتش اینترنت آزادتری باشد، باید به او داد. لذا امور را نمی‌توان متوقف کرد تا موضوعات اساسی‌مان حل شود. هرچند تاکید می‌کنم که حق مردم اینترنت آزاد است.

اما آنچه که این قابلیت پرده از آن برداشت این بود که برخی چهره‌های سیاسی و اینفلوينسرهای سیاسی و اجتماعی چه از میان حامیان فیلترینگ و چه از مخالفان فیلترینگ و فعالان حقوق بشر، در عمل با اینترنت بدون فیلتر به X متصل می‌شدند.

بیشتر این افرادی مدعی شدند در پی جنگ ۱۲روزه، با یا بدون اطلاع خودشان، خط‌شان سفید شده یعنی به اینترنت طبقاتی دسترسی پیدا کرده‌اند. بعضی از این افراد، خبرنگار بوده‌اند، اما همه این گروه لزوما خبرنگار نبوده‌اند و از هر صنفی در میان‌شان دیده می‌شود. خبرنگاران از طریق رسمی توسط تحریریه‌ها به وزارت ارشاد معرفی شده و در پروسه تایید، پس از استعلام از نهادهای امنیتی مانند حراست وزارت ارشاد، دسترسی لازم را پیدا می‌کنند.

اما این گروه اخیر نقطه اشتراک دیگری داشتند. آنها در یک حرکت سریع و فوری و در شرایط جنگی که ادارات دولتی مانند معاونت مطبوعاتی ارشاد تقریبا نیمه‌تعطیل بودند و به خصوص در روزهای پس از انتشار ویدیو برخورد موشک اسرائیلی به میدان تجریش دسترسی‌شان باز شد. گروهی از این افراد این دسترسی را «دفاع از وطن در فضای مجازی» تعبیر کرده و برخی دیگر آن را «ضرورت شغلی» خواندند.

این پرونده همچنان باز و محل بحث است به ویژه اینکه با بازخوردهای اخیر ممکن است اکس روی این قابلیت بیشتر کار کند و دقت آن را بالاتر ببرد.