ادعای نادرست رایگان بودن همه چیز در کویت

ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی فارسی منتشر شده که ادعا می‌کند «همه چیز در کویت رایگان است». در این ویدیو همچنین گفته شده که دولت کویت ماهانه به همه شهروندان ۵۵ میلیون تومان یارانه می‌دهد و هزینه‌های آب و گاز و برق نیز مادام‌العمر رایگان است. در ادامه این ادعا به ثابت ماندن قیمت نان در ۲۰ سال گذشته و نبود «خط فقر» در این کشور اشاره شده. همچنین گفته شده که درآمد روزانه یک خدمتکار ۵ میلیون تومان است و دولت هزینه اجاره خانه را برای همه پرداخت می‌کند. 

کویت به دلیل درآمد بالای نفتی و سرانه درآمد ناخالص ملی (GNI) قابل‌توجه، از سال ۱۹۸۷ تا سال ۲۰۲۳ در رده‌بندی بانک جهانی در دسته کشورهای «با درآمد بالا» طبقه بندی شده است.

براساس بررسی‌های موسسه الشال، که در حوزه امور اقتصادی بیش از چهار دهه در کویت فعال است،‌ در سال ۲۰۲۳، میانگین درآمد شهروندان کویتی را ۵ هزار دلار آمریکا و برای مهاجران حدود هزار دلار آمریکا اعلام کرده است. این درآمد به دستمزدی اشاره دارد که در ازای کار در مشاغل دولتی یا غیر آن دریافت می‌شود و شامل یارانه‌ها نمی‌شود. 

وب‌سایت Numbeo یک پایگاه داده آنلاین است که اطلاعات مربوط به هزینه‌های زندگی، شاخص‌های کیفیت زندگی، قیمت ملک، ایمنی، آلودگی، ترافیک و دیگر شاخص‌های مرتبط با شهرها و کشورهای مختلف را ارائه می‌دهد. بررسی‌های این پایگاه داده باز آنلاین نشان می‌دهد حدود ۳۰ درصد درآمد در کویت هزینه‌ی اجاره بهای مسکن و نزدیک به ۲۲ درصد صرف مواد خوراکی از جمله برنج، آرد و شیر نیز می‌شود. برای نمونه حداقل قیمت برنج ۱.۸۵ دلار، بطری یک و نیم لیتری آب حدود ۵۰ سنت و هزینه اجاره یک آپارتمان یک اتاقه در حاشیه شهر حدود ۴۵۰ دلار آمریکاست:

کویت کشوری با حدود ۴/۳ میلیون نفر جمعیت است. تنها حدود سی درصد این جمعیت اهل کویت هستند و بر اساس گزارش تجارت نیوز در سال ۱۴۰۰ با استناد به گزارش‌های رویترز و العربیه تنها ۷۰ هزار نفر یعنی کمتر از ۱.۵ درصد جمعیت کشور یارانه نقدی به ارزش ۹۳۰ دلار دریافت کرده‌اند. 

این عدد در سال ۲۰۱۸، تنها سی هزار نفر بوده است.

تعداد کسانی که یارانه دولتی را از طریق کارت جیره بندی غذا دریافت کرده‌اند در سال ۲۰۲۳ به کمی بالاتر از ۵ درصد کل جمعیت کویت رسیده است. 

آرد، شیر و برنج رایگان؟

کویت به دلیل محدودیت‌های منابع آبی و شرایط اقلیمی، وابستگی قابل توجهی به نفت دارد. تولید محصولات لبنی بسیار محدود است و محصولاتی همچون آرد و برنج به طور کامل از کشورهای دیگر وارد می‌شود. 

دولت کویت برای حمایت از مصرف‌کنندگان و کنترل قیمت‌ها، یارانه‌هایی را برای برخی کالاهای اساسی مانند برنج در نظر می‌گیرد. اما این محصولات رایگان نیستند. برای مثال حداقل قیمت یک لیتر شیر حدود ۹۰ سنت آمریکا است. 

بررسی‌ها همچنین نشان می‌دهد قیمت نان نیز بین ۵۰ سنت تا دو دلار متغیر است. موضوعی که بیانگر نادرستی ادعای ثابت بودن قیمت نان در بیست سال گذشته است. 

۲۳ درصد بودجه دولتی کویت در سال ۲۰۲۴ یه یارانه‌هایی از جمله یارانه برای مواد غذایی اختصاص یافته بود. این عدد نسبت به سال قبل ۸.۱ درصد کاهش داشته که نشان از برنامه دولت برای کاهش یارانه‌ها و احتمالا افزایش قیمت‌ها در آینده دارد. 

بانک حهانی نرخ تورم در کویت را در سال ۲۰۲۳ میلادی ۳/۶ درصد اعلام کرده. نرخ تورم در کویت  برای مواد خوراکی نیز در ماه نوامبر ۲۰۲۴ (آبان و آذر ۱۴۰۳) حدود ۵ درصد گزارش شده است. 

اقتصاد وابسته به نفت

کاهش تولید نفت در چارچوب توافقات اوپک پلاس تاثیرات قابل‌توجهی بر اقتصاد کویت داشته است. بر اساس گزارش‌ها، صندوق بین‌المللی پول (IMF) پیش‌بینی کرده است که اقتصاد کویت به دلیل کاهش تولید نفت توسط اوپک پلاس، همچنان در رکود باقی خواهد ماند. علاوه بر این، کاهش تولید نفت می‌تواند منجر به کاهش سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز کویت شود، زیرا درآمدهای کمتر ممکن است توانایی دولت را در سرمایه‌گذاری‌های جدید محدود کند. این امر می‌تواند تأثیرات منفی بر رشد اقتصادی و اشتغال داشته باشد و به تبع آن حداقل دستمزد نیز در آینده کاهش یابد. دولت کویت مانند عربستان سعودی برنامه‌ای با نام «کویت جدید در ۲۰۳۵» تدوین کرده که یکی از اهداف آن کاهش وابستگی به نفت است.  تغییرات کلان سیاست‌های اقتصاد نفتی تاثیر قابل توجهی بر سیاست‌های دولت در یارانه‌ها نیز خواهد داشت. 

کویت دارای اقتصاد نسبتا با ثباتی در منطقه است، اما با توجه به موارد یاد شده فکت‌نامه به ادعای «رایگان بودن همه چیز در کویت» نشان نادرست می‌دهد.