شبکه‌های اجتماعی
تلگرام، توییتر، اینستاگرام، فیسبوک،...
دوربین‌های مداربسته خیابان‌ها قابلیت شناسایی سیم کارت‌های خاموش، کارت ملی هوشمند و پاسپورت را دارند.
نادرست
جاسوسی دوربین‌های مداربسته؟!
در روزهای گذشته مطلبی به این مضمون در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که «دوربین‌های مداربسته خیابان‌ها قابلیت شناسایی سیم‌کارت‌های خاموش، کارت ملی هوشمند و پاسپورت را دارد. افراد دستگیر شده از روی کلیپ‌ها بسیار کم هستند. ۹۹درصد افراد دستگیر شده از روی شناسایی چیپ‌های همراه آنها هست که با دوربین‌های مداربسته خیابان‌ها به راحتی قابل تشخیص است.»
این خبر در برخی کانال‌های تلگرامی (مانند اینجا)، توییتر (مانند این توییت) منتشر شده و واکنش‌هایی را به دنبال داشته است.
تا آنجا که ما تحقیق کردیم و از افراد متخصص در این زمینه پرسیدیم این ادعا کاملا بی‌اساس است.
به عنوان مثال این مقاله که درباره امنیت پاسپورت‌ها در سایت AFAR منتشر شده، به ما اطمینان می‌دهد که (سامانه بازشناسی با امواج رادیویی) RFID Chip پاسپورت‌ها تنها از فاصله نزدیک (تا ۶ اینچ یا ۱۵ سانتی‌متر)، در حالی که پاسپورت باز باشد خوانده می‌شود. در این مقاله گفته شده از نظر تئوری هک کردن چیپ غیرممکن نیست، به شرط آنکه پاسپورت باز باشد و از سخت‌افزارهای حجیم و بسیار گران‌قیمتی استفاده شود. بعید است کسی در خیابان پاسپورت را باز توی جیب بگذارد. اندازه و قیمت دوربین‌های مداربسته هم تقریبا معلوم است، علاوه بر این دور از ذهن است نهادهای اطلاعاتی و امنیتی برای خواندن شماره پاسپورت، عکس و برخی اطلاعات افراد بخواهند از تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای استفاده کنند که روی کاغذ و از نظر تئوری امکان وجود دارند.
در این مقاله به کنایه گفته شده روش آسان‌تری برای به دست آوردن اطلاعات داخل پاسپورت وجود دارد؛ مثلا دزدیدن فیزیکی آن.
در مورد سایر چیپ‌ست‌ها مثل کارت‌های بانکی و کارت ملی هم تقریبا چنین وضعیتی وجود دارد. با یک جست‌وجوی ساده متوجه خواهیم شد که عملا امکان بازخوانی اطلاعات داخل این کارت‌ها از فاصله دوربین مداربسته وجود ندارد. استاندارد بیشترین فاصله بازخوانی اطلاعات این کارت‌ها ۱۰ سانتی‌متر است.
دلیل دیگری که صحت ادعای مطرح شده را زیر سوال می‌برد این است که راه‌های آسان‌تری برای ردیابی افراد وجود دارد. ردیابی از طریق تلفن همراه یک روش شناخته شده است. مقاله‌ای که در سایت Surveillance Self-Defense منتشر شده توضیح می‌دهد که ردیابی مکانی تلفن همراه هم از طریق دکل‌های مخابراتی، هم از طریق وای‌فای و بلوتوث و هم از طریق موقعیت‌یاب مکانی اپلیکیشن‌ها ممکن است. بنابراین هم سیم‌کارت و هم گوشی به طریق گوناگون قابل ردیابی است. آشنایی با این روش‌ها و شیوه‌های حفظ امنیت و حریم خصوصی ضروری است، اما تا آنجا که به موضوع این گزارش مربوط است، برای ردیابی مکانی تلفن‌های هوشمند، نیازی به دوربین‌های مداربسته خیابانی نیست.
می‌توان با اطمینان گفت که این شایعه که «دوربین‌های مداربسته خیابان‌ها قابلیت شناسایی سیم کارت‌های خاموش، کارت ملی هوشمند و پاسپورت را دارد» بی‌اساس است. فکت‌نامه روی این شایعه مُهر «نادرست» می‌زند.